Tam 90'a

FEGHOULİ’NİN attığı gol şahaneydi. İki direğin birleştiği 90 derecelik açıdan, tam o köşeden, dünyanın en iyi kalecisi olsanız, gene çıkaramazsınız o topu. Uzun zamandır tam 90’a bir gol seyretmemiştim. Özlemişim. Gol gibi taktik de tam 90’a gibiydi. Galatasaray’la şaka olmaz. Sarı-Kırmızılılar’ın izin verdiği ölçüde saldırırsın, ama arkayı boş bıraktığında da golleri yersin. Bir bakmışsın sol bek Linnes kalecinle karşı karşıya kalmış. Fatih Terim’in sahaya sürdüğü ilk 11 ve oyun anlayışı; rakibin oynaması ve Galatasaray’ın bulduğu boşlukları gole çevirmesi üzerineydi. Tam da Fenerbahçe derbisi sonrası söylediği gibi “buldun mu atacaksın, skor avantajını yakalayacaksın.” İşte bunu yaptı Sarı-Kırmızılı oyuncular bu kez. Sadece Feghouli’nin golü değil, takım oyunu da tam 90’a oldu.

★★★

Bu arada ilk yarı herhalde hiç bitmeyecek, sonsuza kadar oynanacak dedim. 45+7+8 tam 60 dakika lastik gibi uzadı. Uzadıkça gerildi, gerilim Yeni Malatyaspor’a yaradı, penaltı onları umutlandırdı. Ancak maçın adamı Onyekuru, nasıl ki ilk iki gole katkı yaptıysa, üçüncüsünde de sadece topu değil, 3 Malatyasporlu oyuncuyu da kaleye gönderdi. Futbol diliyle “3 kişi topu çıkaramadı.” Dört ve beşinci goller de işin çileği oldu.

★★★

“Keşke Onyekuru her maç böyle oynasa” dediğinizi duyar gibiyim. Sorun da bu zaten, Onyekuru her maç bu performansı sergilese Galatasaray’da değil, Real Madrid’de oynardı. Türkiye’ye gelen oyuncuların maç seçme alışkanlığı yeni bir şey değil. Galatasaray’da bir sürü böyle oyuncu var zaten. Sayayım mı? Belhanda, Feghouli, Ndiaye, Donk, Diagne... Sahi seneye kaçı kalır bu takımda?