Sevgiyi yaşayacağınız bir sistem kurmak, sevgi bağı ile bağlandığımız insanları bir araya getirmek ve sevgi dolu ilişkiler yaşayabilmek aile olmak demektir.

Bazen birini severiz ve birlikte kurduğumuz yaşamı sadece birbirimize katacağımız sevgileri tercih ederek iki kişilik bir hayat isteriz. Bazen ikiyi çoğaltmak isteriz kan bağımızın olduğu çocuğu dünyaya getirerek aile oluruz. Bazen de kan bağı olmadan sadece yürek bağıyla bir çocuğa bağlanırız ve yine aile oluruz. Çocuğumuzu yüreğimizde büyütürüz. Onunla yürekten yüreğe birleşiriz. Genlerimizi aktarmayız ama değerlerimizi ve sevgimizi aktarırız. Evlat edinme yoluyla aile olmak zor bir süreçtir.

Eşlerin buna karar vermesi zaman alır. Enine boyuna düşünülür. Çoğunlukla yalnız yaşanır bu süreç, öyle herkesle paylaşılmaz. Hamilelik haberinin geniş aileye verildiği sahnelerin çoğu olmaz. Söylense neler olabilir? “İyi düşündünüz mü?” “İnsanın kendi kanından, canından olmadıktan sonra…” “Ya problem çıkarsa…” “Ya ileride problemli bir çocuk olursa…” “Ya genetik bir hastalığı varsa ve sonradan çıkarsa…” “Kimin çocuğu belli mi?” gibi bir sürü soru ile karşılaşmak mümkün. Oysa hamile kalındığında; “İyi düşündünüz mü?” “ Ya bu çocuk engelli doğarsa” “Ya zekâ geriliği olursa” “ Ya şizofren olursa” “Ya ileride anne babasına zarar verirse” “Ya suçlu biri olursa” “Ya bağımlı olursa” gibi sorular pek sorulmaz. Belki de bu yüzden bu karar pek de kimseye söylenmeden uygulamaya geçilir. KOCA BİR YÜREK İSTER tüm söylemlere rağmen EVLAT EDİNMEK.