Evde sesler yükseliyorsa ve kavga eksik olmuyorsa çocuk için de bu durum olağan bir durum haline geliyor. Diyelim ki okuldan bir telefon geldi ve çocuğunuzun kavga ettiğini öğrendiniz.

BU DURUMA NASIL YAKLAŞALIM?

Olayın iç yüzünü öğrenin. Neye kızdığını, nerede zorlandığını anlamaya çalışın. Sadece anlamak için dinleyin. Onu suçlamayın. Duygularını ifade etmesi için destekleyin. Sizinle paylaşsın.

Onun gözünden olay nasıl görünüyor bunu görmeye çalışın. Duygularını ifade etmek için alternatif yollar neler olabilir bunu konuşun. Sakinleşmesine izin verin, siz de sakinleşin. Sürekli bu konuyu ısıtıp ısıtıp önüne koymak bir çözüm getirmeyeceği gibi ilişkinizi de zedeler. Diğerlerinin “hakkından gelmeye” kalkmayın. Kısasa kısas şeklinde hareket etmek, şiddete şiddetle karşılık vermek şiddeti meşrulaştırmaktan başka hiçbir işe yaramaz.

Bu da çocuğunuza iyilik değil kötülük yapmak demek. Onu savunmaya geçmeyin, kavgaya dâhil olmayın. Öfkeyi tecrübe etmek, anlaşmazlık yaşamak, bunu çözmek için yollar aramak gibi doğal ve geliştirici süreçleri tecrübe etmesini engellemiş olursunuz. Ne yapmak istediğini sorun. Bundan sonrası için ilişkilerindeki sınırları konuşabilir, yol haritası çizebilirsiniz. Sonuç ne olursa olsun, kendi payına düşen hatalar için özür dilemesi gerektiğini hatırlatın. Tepkilerinizde ölçülü olun ve olayı dramatize etmemeye çalışın. Karşı tarafı ya da ebeveynlerini aramak, yüzleştirmek, barıştırmaya çalışmak gibi yollara başvurmayın. Öğretmenlerle işbirliği halinde olun. Durumun altındaki muhtemel sebepleri de düşünün. Bazen kavgalar çocuğun içinde bulunduğu ruh halini yansıtmanın da bir yolu olabilir. Sorunu onun yerine çözmeyin. Arkadaşlarıyla, arkadaşlarının ailesiyle konuşmak kısa vadede sorunu çözer gibi görünse de çatışma çözmeyi öğrenmesi hayatının kalanı için edinmesi gereken önemli bir beceri. Unutmayın çocuklarınızı cam fanusta büyütemezsiniz.