İki ihtimal var. İki seçenek de çok anlaşılır olmasına rağmen ikisi de çocuğunuza zarar verir. Eğer yaptığı davranışı kabul etmek zorsa, muhtemelen süreçte çocuğunuzun sorumluluğuyla ilgili de konuşmak sizin için zor olur. Buna rağmen çocuğunuz yaptığı davranışın yanlış olduğuna dair öğretmenlerinden bir mesaj alır. Bu davranışın neden yanlış olduğu, diğer kişilerin nasıl etkilendiğiyle ilgili ailesiyle konuşmazsa ailesinin onun davranışını desteklediğini bile düşünebilir. Yaptığı davranışa aşırı öfkelenebilir; sinirli, belki bağırmalı ve cezalarla biten sizin konuştuğunuz bir yöntem izleyebilirsiniz. O zaman davranışın etkilerini öğrenmez. Hatta “yanlış” dediğiniz davranışa benzetebileceği bir duruma kendinizi konumlandırmış olabilirsiniz.

NE YAPTIĞINI GERÇEKTEN BILIYOR MU?

Evet, başka birini inciten, zarar veren bir davranışta bulunmuş olabilir acaba o bunun farkında mı? Çocuklar gelişimsel süreçlerinde birçok farklı beceri kazanırlar çünkü gözlem yaparlar. “İnsanlar, arkadaşları, ailesi birbirlerine nasıl davranıyor? 2-3 yaş büyük çocuklar neler yapıyor?” sorularının peşine düşerler. O inciten davranışı yaşça büyük çocuklardan görmüş ve fırsatını bulduğunda benzer bir davranış sergilemiş olabilir. Arkadaşları da muhtemelen destek olmuş ve gülmüştür. İncittiği kişinin yerine kendisini koyması çok zor çünkü kendisini güvenli/ popüler/desteklenmiş/ korkulacak bir pozisyona konumlamayı çok başarmıştır. Çocuklar kendilerine yöneldiklerinde bir başkasının pozisyonundan bakmakta zorlanabilirler.

EBEVEYNLERININ BAKIŞ AÇISINA IHTIYAÇLARI VAR

Ebeveynler olarak sizler o açıları görmesi konusunda yardımcı olabilirsiniz. Çocuğunuzla yaptığı davranış hakkında konuşmak, onun nedenlerini, ihtiyaçlarını duymak ve onun da incittiği kişinin yaşadıklarını görmesini sağlamak onu geliştirebilir. Bunu yaparken dikkat etmeniz gereken önemli bir nokta var. Çocuğunuzla konuşacaklarınızın çocuğunuz için mi kendiniz için mi olduğunu ayırmaya çalışmak. Bunu yapabilir hale geldiyseniz çocuğunuz için yeterince iyi bir ebeveynsinizdir!