Eğer küçük yaşta çocuğunuz varsa huzursuzluk, gerginlik veya aşırı ağlama ile bunu belli eder. Daha önce deneyimlediği tuvalet alışkanlığında eskiye dönme (Çiş, kaka kaçırmaya başlama) Uykuya dalmakta güçlük çekme, gece uyanmaları n Kendi sağlığı ve sevdiklerinin sağlığı hakkında korku ve endişe duyma, düşünme ve konuşma Yeme düzeninde değişiklikler Uzun süre odaklanamama dikkat dağınıklığı n Günlük yaşamda kötü bir şey olacağına dair kaygılı olma, arkadaşlarıyla oyun oynamaktan geri durma ve isteksizlik gibi çocuğumuzun birçok tepkisinden anlayabiliriz.

Çocuğunuz “korku-kaygı” yaşıyorsa; Çocuğunuzla konuşun. Çocuğumuzun kaygı yaşadığını gözlemlediğinizde veya bildiğinizde, öncelikle onunla konuşmak için zaman ayırın. Kaygının ne olduğunu belirtin, onu rahatlatmaya çalışın. Çocuğunuzun güvende olduğundan emin olun. Kendini üzgün hissettiğinde onu dinleyin. Bununla daha önce nasıl baş ettiyse onu hatırlatabilirsiniz veya kendi hayatınızdan daha önce kaygı ile alakalı deneyimlediğiniz bir tecrübeyi paylaşabilirsiniz. Kaygılı çocuğa kaygılı yaklaşmayın.

Kaygı yaşayan çocuğunuzun karşısında profesyonel duruş sergilemeniz gerekmektedir. Kaygılı çocuk karşısında kaygılı ebeveyn istemez. Düşüncelerinin gerçekçi olup olmadığına bakın. Örnek, sınav sonucu açıklanacağı gün ‘ya kötü alırsam annemler beni öldürür’ gibi gerçekçi olmayan düşünceler aklına gelebilir, böyle durumlarda mutlaka bu durumun doğru bilinen ama yanlış düşünce olduğunu ifade etmek gerekir. n Çocuk kaygıyı deneyimler. Çocuklarda görülen kaygı problemlerin altında yatan etkenlere bakıldığında çoğunlukla aile tutumlarının önemli rol oynadığı görülür. Yani sizlerin çocuklarınıza karşı duruş ve tavrınız onda çok önemli bir yere sahip. n Her çocuğun özel olduğunu tekrar hatırlatalım. Bu sebeple her olay her çocukta farklı tepkiye sebep olabilir. Çocuklarımızı yargılamadan, eleştirmeden onlarla iletişim kuralım. Unutmayın başarılı çocuklar mutlu ailede yetişir.