Hayatımda ilk kez

Sevgili dünlük, bir cümlenin başında “Hayatımda ilk kez” söz öbeği varsa, dinlemeyi gerçekten çok seviyorum. Hele karşımda benim gibi 40’lı yaşlarının başında biri varsa ve konuşurken “Hayatımda ilk kez” diyorsa, çoğunlukla olumlu, nadiren kırıcı bir hikaye geliyor demektir. Ben genel olarak dünyaya olumlu bakmayı sevdiğimden, bugüne dek hiç yapmadığım şeyleri düşünmek yerine, karşıma çıktığında onlara koşarak sarılmaktan yana kullanıyorum hakkımı. Heyecan, mutluluk ve aktarım hissi ile dolup taşıyorum. Bu hafta benim için bir değil, iki tane ilk yaşandı. İkisinde de size söz edeceğim çünkü biliyorum ki sizler de benim gibi hem gezmeyi hem de güzel fotoğraflar çekmeyi çok seviyorsunuz. Öyleyse derhal başlayalım.

GÜNEBAKAN TARLASI

Günebakan, ayçiçeği, gündöndü, gün çiçeği... Her ne isimle anılırsa anılsın, tınısı bile insanı iyi hissettirmiyor mu? Ülkemizde en çok Marmara ve Karadeniz bölgelerinde yetiştirilen bu altın sarısı güzellik, papatyagillerden geliyor.

Aslen, çekirdekleri ve yağı için yetiştirilen bir tarım bitkisi. Ayçiçeği, içerisinde bulundurduğu E vitamini ve B6 vitamini sayesinde vücuda önemli miktarda katkı sağlıyor. Vücudun bağışıklığına olumlu etkisi bulunan ayçiçeğinin içerisinde, türlü karotenoidler ve antioksidanlar da bulunuyor. Ayrıca içeriğinde demir, bakır ve çinko bileşenleri, yeterli miktarda da sodyum, tiamin, selenyum, magnezyum, fosfor ve manganez var.

Ama tüm bu faydalarından ziyade beni ve çoğumuzu ilgilendiren kısmı, ne kadar fotojenik bir bitki olduğu. İzmir ve çevresinde bugüne dek rastlamadığım bu güzel bitki, geçtiğimiz günlerde Foça yolu üzerinde karşıma çıktı. Güneşin batmasına saatler kala denk geldiğim manzara olağanüstüydü. Yol kenarında durup, bir süre sessizliğin içinde, küçük küçük esen rüzgardan birbirine sürten dal ve yapraklarının çıkardığı hışırtıyı dinledim.

Boyları 2 metreye yaklaşan bu güzelliğin tarlasının ortasında buluverdim kendimi. Çocukluğu Trakya’da geçmiş biri olarak, ayçiçeğinin fotoğraflarda bu kadar güzel göründüğünü anlamam için bu yaşıma gelmem gerekiyormuş demek ki diye düşündüm. Tarlaya ve bitkilere son derece nazik davranarak, arıkların arasından yürüyüp bol bol fotoğraf çektim. Eminim sizler de bu eşsiz deneyimi yaşamak istersiniz.

FOÇA ÇANAK KOYU

Foça yolumun sonunda, yine ilk kez görüp kıyısına varır varmaz, buraya daha önce gelmediğim için kendimden özür dilediğim Çanak Koyu’ndan selamlar. Meğer burası, Foça’da günbatımını izlemek için en ama en güzel noktaymış. Merkezin dibinde, marinanın üstünde kalan bu nokta, kampseverler ve karavancılar tarafından çoktan keşfedilmiş bile.

Gittiğimde, yüzünü güneşe dönmüş onlarca insan, denizin ve manzaranın tadını çıkarıyordu. Küçük bir koy Çanak Koyu. Denizinin taşlık olduğunu söylemeliyim. Deniz ayakkabılarınızı yanınıza almanızda fayda var. Diğer yanda burada işletme bulunmuyor. Yani katlanabilir sandalye ve yiyecek içeceklerinizi yanınıza alırsanız, çok keyifli saatler geçirmek mümkün.

Taşlık bir yokuştan aşağıya inildiğinden, çocuklu aileler için pek uygun olmayacaktır diye düşünüyorum. Hele kamp seviyorsanız, burada günü batırmaya bayılacaksınız. Eminim sabahın ilk ışıkları da yine buradan şahane izleniyordur.