Görmedim, duymadım, bilmiyorum

Herkes bilir, üç maymun oyununu: Görmedim, duymadım, bilmiyorum.

Kaza ile oyunu bozarsan birini ihlal edersen, vay başına gelenler. Çocukluğumda komşu teyzeler sabah kahvesine anneme geldikleri zaman ne çok duyardım bu sözcüğü.

"Aman kimseler duymasın’ İçimiz başka dışımız başka. Süregelen oyunun kuralları devam etsin.

İç sesimizle dış sesimiz birbirine karışmayacak. Vallahi suçum yok. ’Pilavdan dönenin kaşığı kırılsın’’

Sadece kimseyi kırmadan incitmeden nasıl söyleyebilirim iç savaşını verdim. Yıllarca içime içime konuşarak..

Eskilerin sözü özü toprağı altın. Hani derler ya ‘’Boğazımız dokuz boğum yutkunarak konuşacaksın’’ Hemen arkasından diğer cümle ‘Dilin kemiği yok’’ ne yapalım.. Savunmada hazır. İnfazda. Hangisini beğenirsen onu seç. 

Matematik ve astronomi bilgisinin iç içe yaşadığı günden beri; kardeş astrolojiyi  istemeyerek de olsa; aralarına alarak ’’Al  gülüm, ver gülüm ‘’ muhabbeti içinde, sarmaş dolaş hesapların sonucunda  bir çok tartışmalara son noktayı koymuş durumundayız...

Artık bir günah keçisi bulmuş olmanın sevinci ile sınıfı geçmiş bir öğrenci kıvamındayız..

Hemen bir savunma. Ne zaman ağzımızda bakla ıslanmasa? Hooop işte ‘’Ne yapayım burcumun özelliği’’ Ohh ne ala..

Yay burcu olmamım  avantajlarını ve dezavantajlarını her zamanki gibi kullanma moduna geçeyim bende .

Biz yine geçmişimize dönelim. Çocukluğumuzun tatlı mı tatlı Ayşe teyzelerimiz, Hatice ablalarımız, Huriye yengelerimize. Annem ne zaman bir komşusunu ziyaret edecek olsa; önceden izin almak için beni gönderirdi, en temiz giysilerimi giydirerek. Sıkıca da tembihlerdi… ‘’ Ayşe Hanım teyze diye söze başlayacaksın... Hanım kelimesini atladığımız anda  saatlerce adabı muaşeret derslerini kapsayan,  ev hali sınavlarımız başlardı,  günlerce annemin bitmeyen yakınmalarıyla karışık. Her çocuk aşağı yukarı bu sahneleri yaşamıştır benim çocukluğumda. .

Herkesin bildiği gibi cep telefonları bir yana; ev telefonları bile sayılı kişilerde olurdu. Yıllarca  telefon kayıtlarında sıramızı beklerdik umutla. Daha sonra son medeniyet  sınırlarında dolaşmaya başladığımız dönemde; ‘’ Çağ atladık.. Sınıf  geçtik’’ ve herkesin evinde telefonlar mısır patlaması gibi yayıldı. 1993 yıllarında cep iletişim aletlerinin  ortaya çıkmasıyla modern teknolojinin sıcak yüzü bizi dalga dalga sarıverdi.. Bu hızlı  tanışmanın günahı ve sevabını ayrıca tartışmak gerekir tabiii.. Başımıza olmadık çoraplar ördü şu minnacık alet.. 

Modernleşme dediğimiz kendimizi aşma durumları artık çığırından çıkmış durumunda. Avaz avaz bağıran bir insanlık. Ucu bucağı olmayan bir koşturmaca. Dünya eskiyor.. İnsanlar çoğalıyor. İletişim can yakıyor… Bu kadar kalabalığın olduğu yerlerde  herkes köşe kapmaca oyunları içinde.. Eski çocukluğumun minik dedikoduları bile şimdilerde oynanan  ‘’Ali –Cengiz ‘’oyunlarının yanında sevap hanesine yazılır durumunda..

Gelelim bizim komşu teyzelerimize; Sabah kahvelerinin yanında konuşulan masumca dedikodular bile asaletli bir şekilde kimseyi incitmezdi. Zarafet ve incelik abidesi olan bu tatlı insanların  her  ziyaret  sonrasında konular kapanır, herkes birbirine veda eder ve o güzel ilişkiler kaldığı yerden devam ederdi…Görmedim duymadım bilmiyorum. Milli marşları gibiydi. Kimsenin kalbi kırılmasın dostluklar sonsuza dek sürsün isterlerdi. Çocukluk bu ya.. Yine eskilerin deyimiyle kulak misafiri olduğum konularda ne zaman ağzımı açsam ; annemden bir çimdik yerdim. Aradan 45 yıl geçmesine rağmen hala dün gibi çimdik yerlerimin acıdığını hissederim. Yüreğime kazımışım istemeden.

Şimdilerde Modern teknoloji dediğimiz sözde yaşamımızı kolaylaştırma adına;  hayatımızın en ince en mahrem konularının ağızlarda sakız olduğu bu dönemde; hangi  3 maymundan bahsedebiliriz ki. O maymunlar çoğaldı, üredi oldu bin maymun. Herkesin bin türlü yüzü var ve biz hangi maskemizle hangi oyunun içinde olduğumuzu kestiremiyoruz ne yazık ki…Ve artık bizi çimdikleyecek eski komşu teyzelerimiz de yok artık…Ben yine eskilerde kaldım galiba... Görmedim, duymadım, bilmiyorum.

Bir sırrı devamlı surette saklamak, insanın ruhunu en çok olgunlaştıran şeydir. - Honore de Balzac