Giriş
Hoş geldin 2021. Milyon kez duyduk bu cümleyi. Sevdiklerimize, dostlarımıza, arkadaşlarımıza ve kaybolan yıllarımıza kim bilir kaç kez söyledik. Zaman geldi, veda edemedik. Zaman geldi, "Çok şükür geldi geçti’’ diye kendimizi avuttuk. Hiçbir şeyi beğenmeyen snob yönlerimizi en iyilere layık gördük. 'En iyi' dediğimiz kavram neyse, hala çözemedik. Belki 'mükemmel' yoktu. O bir ütopyaydı. Seviyorduk ulaşamadığımız hayat kurgularını. Orada kimsenin dokunamadığı 'biz' vardık. Aman paketimizi açmasınlar, defolarımızı görmesinler, biz böyle daha iyiyiz diye... Sevmek kelimesine bu kadar tepkiliyken, neden sevilmeyi bekledik? 'Sevgi', sıcacık, güven veren bir kelimeydi ve bize bu duyguyu tattıranlara uzak kaldık. Yakınlaşsaydık sevgi kaybolacaktı, belki de eriyip yok olacaktı. Belki bu yüzden karşıdan baktık ihtiyacımız olan bu duyguya.
Hiçbir şeyi tam yaşayamadık. Kendimize ve çevremize nankörlük ettik. Bizi bize anlatan insanları çevremizden uzaklaştırdık. Biz kendimize çok kötülük yaptık ve çocukça şımarıklarla farkına bile varmadık.
‘’Daha dün gibi’’ diye tanımladığımız duyguların uçağı bucağı yok. Bir yanımız eksik, bir kanadımız kırık başlangıçlar yaptık; aklımız ve adımlarımız geriye sayarken.
Hiçbir şeyi unutmadık. Yalancı unutkanlıklarımızla körebe oynarken, hafızamızın oynadığı oyunlar hoşumuza gitti. Hatalarımızla yüzleşmekten korktuğumuz için yarım yaşadık bu hayatı ve kazandığımızı zannederken kaybettiğimizi algılamak istemedik.
Kocaman bir yılı geriye bırakırken günahlarımızla ve sevaplarımızla yüzleşiyoruz. İçimizde buruk bir tat... Biraz korkuyla karışık. "Bu yıl neler olacak?" sorusu beynimiz işgal ediyor. Çünkü egolarımızdan korkuyoruz. Ne kendimize ne de çemberimizdeki kişilere güveniyoruz. "Bende olan duygu onda da var" korkusu... Hepimiz hayatın güreşe doymayan pehlivanlarıyız. Kimse altta kalmak, yenilmek istemiyor. Teslim olmayı bilmiyoruz.
İşte bir yılı daha geldi geçti. Geçen zaman mı? Zamanın içinde kaybolan bizler miyiz? Hala neyin kavgasını yaşıyoruz? Evet!... Bireyler ve toplumlar birlikte şekilleniyor fakat toplumları yaratan da bizleriz. İç içe yaşanan kısır bir döngü. 'Farkındalık' dediğimiz ne ki? İyilik yapmasını bilmeyen toplumların ne farkındalığı olur? Tarih içinde kaybolmaya mahkumdurlar.
Dünya insanın var olma duygusu, egolarla beslendiği müddetçe yok olur. İşte dünyanın son hali. Geldiğimiz yere bakar mısınız?
Sürekli birbirimize şüpheyle yaklaştıkça, birbirimizin kirli yönlerini görmeye devam edeceğiz. Kalbi kirlenen bir insanın iyi niyetli olması mümkün değil.
İçimizde yankılanan olumsuz duyguları durduramadıkça kirlenmeye devam edeceğiz ve oksijensiz, sevgisiz kalacağız. Arzular düşmanımızdır. Gem vurmayı bilmeliyiz.
Hayat bir tiyatro ve biz oyuncular, kendi senaryolarımızın kahramanlarıyız. Rolün büyüğü küçüğü olmaz. Herkes kendi hayatının başrolünü oynar.
2020 yılının perdesi acısıyla kargaşasıyla kapandı. Şimdi 2021 perdesi açıldı. Herkes bu senaryoda yerini alacak. İyiler ve kötüler yine olacak. Biz iyi olalım. Millet olarak birbirimize destek verelim. Bırakalım kötü rolleri başka ülkelere. Ne demişler; "İyiler eninde sonunda kazanır". Alkışlar bizim ülkemiz için olsun. Dünya sahnesinde yerimizi en iyi şekilde almalıyız.
2021 yılı hepimize ülkece huzur ve mutluluk getirsin. Hep birlikte, sevgiyle kalalım.
Hiç hata yapmayan insan genellikle hiçbir şey yapamaz. 2021 yılında hatalarımızın az, başarılarımızın devamlı olması dileğiyle; mutlu yıllar.
