Bu yıl da böyle olsun...

Bu ülkede yaşıyorsan, acı senin kardeşindir. Güne umutla uyanırsın, ama bu umut 24 saat sürmez hiçbir zaman. Ölüm ayrılmaz parçasıdır insanın. Hiç yüzünden ölüm üstelik. Milyonlarca liralık kâr edenlerin, üç kuruş harcamamak için ne taklalar attığını görürsün örneğin. Bile bile ölüme gönderirler insanları. İnsanlar ölür, “Kader” derler, “Fıtrat” derler... İçin içini yer, tırnaklarını kemirirsin. “Böyle kader olmaz, bu kader değil ahmaklık” diye bağırasın gelir. Bağırırsın da... Ya duyan olmaz, ya da bozguncu ilan edilirsin. Ağlayamazsın, gözyaşların içine akar, yutkunmaktan boğazın ağrır. Bazen dualara sığınırsın, bazen beddualara... Hiçbir şey seni rahatlatmaz öfkelenirsin, öfkeni bileylersin.

Yaşamak ağırdır artık, koca bir taş gelip oturmuştur yüreğine. Oturduğun koltuk batar, kalkıp dolaşırsın kesmez... Çaresizliğin pençesinde kıvranıp durursun. Egemenlerin pişkinlikleri karşısında kafanda binlerce soru dolanıp durur. Biz ne zaman böyle olduk? Ne zaman utanmazlığın dibine vurduk? Haksız olduğumuz halde, insanları ezerek, üzerlerine basarak haklılığımızı kabul ettirmeye ne zaman başladık? Acıdan rant devşirmeyi ne zaman öğrendik? Gerçekleri görmekten, algılamaktan, anlatmaktan ne zaman vazgeçtik? İdeolojiler, iktidar hırsları ne zaman insanlığımızın önüne geçti? Yardımseverdik, misafirperverdik, iyilikseverdik... Kim çalıp götürdü bu özelliklerimizi? Kötülüğü, vurdumduymazlığı, ne olursa olsun koltuğumuzu koruma hırsını kim koydu yerine? 302 madenci, 302 can... Yüzlerce yetim çocuk, yüzlerce eşini kaybetmiş kadın... Sönmüş ocaklar, bitmiş umutlar...

Bu bitkinlikten, bu yılmışlıktan kurtulmanın yolu sevgiye sarılmak. Ben başka yol bilmiyorum çünkü. Bu kadar acının ortasında, şanslıyım ki sarılabileceğim biri var hayatımda. Yarın onun doğum günü. Eşimin, canımın doğum günü. Daha mutlu ve umutlu bir yazıyla kutlamak isterdim doğum gününü. Onu ne kadar çok sevdiğimi anlatmak isterdim. Sevgileri anlatmak bile mümkün olmuyor bu ülkede. Bu kadar acının içinde yüreğindeki duyguları aktarmak mümkün olmuyor. Bu yıl da böyle geçsin sevgilim, bu yıl da madencilerin acısını paylaşarak geçsin. Ülkenin acıyla sınanmadığı, hiç kimsenin hiç yüzünden ölmediği bir Türkiye dileğiyle... Kutluyorum doğum gününü... İyi ki varsın sevgilim iyi ki...