Kalbin söylediği şarkı

Hepimizin içinde potansiyel olarak var olan aşk, zaman zaman hiç istemediğimiz, bizi üzeceğini bildiğimiz kişilere yöneliverir. “Ahh...” deriz, “Yine canım acıyacak...” Evet, büyük olasılıkla da öngörümüz doğru çıkacaktır. Fakat bunu durdurmanın, aşkı engellemenin yolu yoktur maalesef.

Sadece bir süreliğine erteleyebiliriz hepsi o kadar. Aşkı güzel kılan, bu engellenmezliği, kontrolsüzlüğüdür zaten. Çünkü aşk ortaya çıktığında kalp vücudu sadece kan pompalayan bir organ olmaktan çıkar, tüm hayatımızı yöneten bir lidere dönüşür. O andan sonra sözcüklerimiz, yaşadıklarımız hep kalptentir.

* * *

Aşıkken yaşadığımız her şey, hele karşımızdaki kişi de bize aşıksa müthiş bir lezzet verir. Yaşam alabildiğince renkli, muhteşem güzellikte ve bitmesini hiç istemediğimiz bir şölene dönüşür. Yüreğimizde bir karnaval başlar, cıvıl cıvıl bir bahar yaşanır. Aşık olduğumuz kişi yanımızdaysa aşamayacağımız zorluk, gidemeyeceğimiz yol, varamayacağımız menzil yoktur.

[[HAFTAYA]]

Şahane bir duygudur bu. Bütün çabamız bu güzelliğin hiç bitmemesini sağlamak içindir. Yani aslında bencilliktir. Çünkü aşk benliğimizi mutlu etmektedir ve kendimizi bundan mahrum bırakmak istemeyiz. Şöyle de diyebiliriz: Her kalp kendi şarkısını söyler...

* * *

Jan-Philipp Sendker’in ‘Her kalp kendi şarkısını söyler’ adlı romanı elimde bu ara. Ama yazar, bu başlığın altında şunu da yazmaktadır. ‘Ve yalnızca diğer yarımız o sesi duyar...” Öyleyse kalbin söylediği şarkıyı duyacak birine ihtiyacımız var. Evet aşk bencil bir duygudur. Aşk için insan hayatındaki her şeyden vazgeçebilir.

Ama eğer kalbin söylediği o aşk şarkısını duyacak kimse yoksa, bir başka deyişle aşık olduğumuz kişinin bundan haberi bile yoksa, ya da o bize aynı duygularla yaklaşmıyorsa o şarkı anlamsız kalacaktır. Zaten aşık olanlar “Kalbim onun için atıyor” demez mi? O zaman o kalbin atışını, yani söylediği şarkıyı duyacak birine ihtiyacımız var.

* * *

Bu vesileyle internette “Şems”e ait olarak dolaşan yazımdan alıntılarla tamamlayayım sözlerimi: Aşk sevmez tedirginliği. Ya tam açacaksın yüreğini, ya da hiç yeltenmeyeceksin. Grisi yoktur aşkın, ya siyahı, ya da beyazı seçeceksin. Öyle uzaktan bakmayla yaşanmaz aşk. Ruhunu adayacaksın. Beni düşündüğünde bedenin titreyecek, ellerin terleyecek, yutkunamayacaksın.

Özlem tutuşturacak seni, alev alev yanacaksın. Ayrılık fikri deli edecek seni. Yokluğum aklına geldiğinde bir taş gelip yüreğine oturacak, ağırlığının altında ezileceksin. Yerinden kalkamaz hale geleceksin. Düşünemeyecek, konuşamayacak hatta ağlayamayacaksın. Birlikteyken unutacaksın dünyayı. Sadece bana ait olacaksın, ben de sana... Birbirimizden başka hiçbir şeyin önemi olmayacak. Sana dokunduğumda kanın hızlı hızlı akacak. Yüreğin deli çarpacak. Nefes nefese kalacaksın.