Giriş
Bulunduğunuz yuvadan, yetiştiğiniz ocaktan, bir gün ayrılmak zorunda kaldınız diyelim... Olabilir. Peki, ihanet etmeden ayrılamaz mısınız? Onu sürekli kötülemeye mecbur musunuz?
Yahu orada yıldızınız parlamış, şöhrete ve servete kavuşmuşsunuz, kariyer edinmişsiniz, en basit tabirle adam olmuşsunuz. Bunların hiç mi kıymeti yok? Ne biçim insanlarsınız siz? (İstisnaları vardır, onları tenzih ederim).
Sırf siyasette değil. İş hayatında da... Yuvadan kopup gidebilirsiniz. Bir ihtilaf doğar. Efendice kenara çekilebilirsiniz ya da iş değiştirebilirsiniz. Her şey mümkün. Ama nankörlük etmeyin. Gittiğiniz yerde eski yuvanızı çekiştirmeyin. Hele kalleşlik, sakın yapmayın.
Özellikle siyasette çok gördük bunları. Yarım asırdır nelere rastladık. Adamı Meclis Başkanı yapmışlar, Bakan yapmışlar belki Başbakan bile yapmışlardır... Bırakıp gidiyor. Gitmesine gitsin. Ama ihanet ederek gidiyor. Ve gittiği yerde hâlâ ihanete devam ediyor.
Haklının haksızın peşinde değilim. Ben hakem de değilim. Ama ihanet’i ahlaksızlık sayarım. Huyumu seveyim. Tam 40 yıldır böylelerine selam bile vermedim... Vermem.
