Giriş
Prof. Metin Feyzioğlu “dokunulmazlığı kaldırmak, PKK’ya yarar” dedi. Neden yarar? Çünkü PKK bunu kullanır ve çıkıp der ki: - Siyaset yapma imkanı olmadığı için silahlı mücadele yapıyoruz. (Yani özgürlük savaşı.) Der mi der. Ben olsam, ben de derim. Kim demez ki?
Prof. Feyzioğlu’nun uyarısı önemli. Gerçi “bu meclisten yüzlerce Kürt milletvekili gelip geçti ve hâlâ da geçmektedir, yani, pekala siyaset yapma imkanı vardır” diyerek savunma yapılabilir ama yine de bir sıkıntı doğuracağı muhakkak.
Laf bitmez ki... Başka biri de çıkar, der ki: - Siyaset yapma imkanı olsaydı, Leyla Zana ve arkadaşları, Erdal İnönü’nün -ancaksırtına tırmanarak meclise girmeye mecbur kalırlar mıydı? Öbürü de cevap verir: - 25 yıl önceydi o. Yani, bu tartışmanın sonu yok.
Feyzioğlu’nun uyarısını ciddiye almakla beraber, bu duruma sebebiyet veren bazı HDP’lileri de biraz düşünmeye davet ederim. Polis tokatlamak, arabayla teröriste silah taşımak ve benzeri faaliyetler (hepsini saymıyorum) siyaset yapma sınıfına girer mi? Yoksa bir imtiyaz mı?
Güzel güzel siyaset yapmak varken HDP’yi böyle bir çıkmaza sokanlar Kutsal Dava dedikleri Kürt Hareketi’ne büyük kötülük ettiler. Bari biz Türkiye’ye kötülük etmeyelim. Evet, ok yaydan çıkmıştır ama yine de basiretli davranalım. Bu badireyi en asgari tahribatla atlatalım. Her ne kadar yargı, karar verirken “kime yarar, kime yaramaz” diye bakmazsa da, siyaset, buna bakmaya mecburdur.
Not: Dünkü POSTA’nın manşeti harikaydı: - “Bu cinayete hiç kimse üzülmedi.” Bakın, gördünüz mü, “hangi cinayet” diye sormuyorsunuz bile. Sadece silahın cezaevine nasıl girdiğini merak ediyorsunuz, değil mi? Sahiden harikaydı.
