Giriş
Vaktiyle İstanbul’a tayin olmak için iltimas arayan nice memurlar görürdük. Şimdi tam tersi, Anadolu’nun hangi noktası olursa olsun, İstanbul’dan gitmek için iltimas arayanlara rastlıyoruz. Sebep: Pahalılık.
*
Gerçi her yer pahalı ama İstanbul’da soygun var. (Kaç kere yazdım?) Ve devlet buna hiçbir şey yapamıyor. Vatandaş desen, boykot alışkanlığı olmadığı için kuzu kuzu gidip her etikete boyun eğiyor. Sonra da ağlıyor.
*
Bu böyle gitmez. Peki ne olur?
- Halk sokağa mı dökülür? Hayır dökülmez. Daha da kötüsü olur. Halk, çarşı pazarı işgal ederek, hınç alır:
- Yağma başlar. Devlet, ancak o zaman müdahale eder. Ne fayda?
*
Soygunun en acı tarafı da halkın aptal yerine konmasıdır. İş tehlikeli bir noktaya doğru gidiyor, dikkat. Mutfaktaki yangına gelene kadar, çarşı pazardaki toplu eylemlerden korkmalıyız...
*
Çünkü: Vatandaşta kendi hakkımı kendim ararım fikri gelişmeye başladı. Hem de organize biçimde. Asıl tehlike budur. Önemle ve ısrarla hatırlatıyorum.
