Giriş
Sen bana istediklerimi vermiyor musun? Öyleyse al sana:
- Polis okulunu silahla taradım... Kadınlara roketle saldırdım. Düğünü bastım. Öğrenci yurdunu bombaladım.
Hâlâ vermiyor musun?
Sen dur daha... Yarın neler yapacağım. Tren uçuracağım, uçak kaçıracağım, çarşının göbeğine bomba atacağım.
Vallahi bravo.
- Müzakere dediğin böyle olur.
[[HAFTAYA]]
***
Kim demiş ki silahla bir yere varılmaz diye.
Vardım işte.
Varıyorum işte.
Şimdiye kadar kopardığım haklar da bu silah sayesinde.
- E yetmez mi?
- Hayır, yetmez. Ne istediklerimi sana liste halinde verdim. Aç oku... Onları senden koparıncaya kadar “öldürmeye” devam edeceğim.
- Peki hepsini verirsem, silahı bırakacak mısın?
- Paşa gönlüm nasıl isterse öyle... Belki bırakırım, belki bırakmam. Ben yeni bir haritayı bile silahla çizeceğim.
***
Sevgili okuyucular.
Görüyorsunuz ki barış falan laf.
Analar, istediği kadar ağlasın... Babalar, istediği kadar vatan sağolsun desin... Diplomasinin muhallebi çocukları, istediği kadar silahla bir yere varılmaz masalını okusun.
Silahla bal gibi bir yere varıyorlar işte.
Anlaşılıyor ki:
- Bütün keramet silahta.
İyi ama devletin silahında niye aynı keramet yok? Devlet niye silahla bir yere varamıyor?
- Biz, en iyisi intihar edelim.
Kendi mayınlarımıza basarak... Kendi askerimizi alnından vurarak... Bombayı kendi elimizde patlatarak.
Bari erkeklik bizde kalsın.
