Ah ah vah vah cümlesi kuramıyorum

Geçen bir komşuma rastladım. Yaşı benden büyük. “Torunuma okul bakıyorum, nereyi önerirsin?” diye sordu. Bir iki hoş beşten sonra yüzünü buruşturarak “Kızım boşanıyor da, torunumla yanıma taşınıyor, o yüzden okul soruyorum” dedi. ‘Ah ah vah vah’ cevaplarından bekledi, baktı yok, devam etti.

Dedim bir öğrenemedim şu ‘ah ah vah vah’ cümlelerini. Hani şu “Neden boşanıyorlar, çocuk da var ortada, genç yaşta dul kaldı zavallı kız, aa adam geçimsiz miydi, annesinin sözüne mi bakıyordu, aman koca olmaz ondan, iyi olmuş boşandığı” türünden. Kapanışı da “Var ya ben en çok çocuklara üzülüyorum. Olan hep çocuklara oluyor”la biterse kıvam bulanlardan.

Gel gör ki bu konuda hiç mahir değilim. Her bünyeye uygun değil tabii. Bir kere ruh halin müsait olacak, her şeye arabesk bakacaksın, acı, dram bulacaksın, bir zamanlar Reha Muhtar’ın canlı yayında sorduğu gibi ‘Acı var mı acı?’ diye sormayacaksın ama ne kadar yağ çıkacak bu sohbetin etrafında bakınacaksın. ‘Ah ah vah vah’ nerde var hemen tanıyacaksın, tanıyıp bulacaksın ki karşılıklı ‘ah ah vah vah’ edesin. Yoksa tek taraflı tadı olmaz.

Bir zamanlar işyerinde bir kadının cümlesine tanık olmuştum.  “Ya böyle çok sıkıcı. Bi dedikodu, bi olay olsun da konuşalım, hareket olsun biraz” demişti. Bu laf bana “Houston, gökte yabancı bir cisim var, tanımlayamıyoruz” kadar yabancıydı. Bu kadın ciddi mi, bir insan gerçekten böyle bir şey ister mi diye düşünürken, kadın atı alıp Üsküdar’ı çoktan geçmişti. Geçerken de kim kiminle sevgiliymiş, kim kiminle ayrılmış, ayrılmayı aslında kim istemiş, kim nasıl terfi almış, kim kimin arkasından ne demişler’i günlerce gezdirmişti. İşte o zaman bu gerçek demiştim. Bu kadın da, bu kadın gibileri de gerçek. Aslında komşumla bu kadın rastlaşsaymış tam gaz yol alırlarmış.

 Başkasının kınasına davetsiz katılmak

Geçen akşam yemek yediğimiz mekanda kına gecesi yapılıyordu. İlerleyen saatlerde bir baktık biz de kınaya dahil olmuşuz. Eller havaya dans ediyoruz. Süslenmiş defleri alıp elimizde sallıyoruz. Gülüp eğleniyoruz. Gece bitti, herkes evlere dağıldı. Dedim neydi yaptığımız? Ve işte tahlilim; 2 yıldır eğlencelere o kadar hasret kalmışız ki, başkasının kınası, davetli miyiz değil miyiz bile dememiş, jet hızıyla dahil olmuşuz.  Gırgıriye’den farkımız kalmamış yani.