Giriş
- “Oğlummm, canımmm, kuzummmm, ay saçları da ne güzel uzamış. Hadi kalk bakalım. Dersin başlayacak.”
- “Tatlım daha kalkmamışsın. Hadi ama dersin başlayacak.”
- “Aaa uykucu pişpiş oldun sen. Akşama daha erken yatılacak. Hadi! Hadi bakalım uyan! Derse geç kalacaksın.”
- “Aaa kalk artık! İnsanı zıvanadan çıkarma! Küp gibi yatıyor şuna bak! Kalk! Harry Potter’ı zor seyredersin akşam. Gör seyrettiriyor muyum?”
Derse çoktan geç kalınmıştır. Kahvaltıya da zaman kalmamıştır. Paldır küldür yüzünü yıkayıp, üstüne tişört geçiren çocuk pijaması altında derse girmiştir. Ders başlamıştır ama sen öyle sanırsın. Tuvaletten sifon sesi gelince merak edersin bu çocuk daha derse girmedi mi? Bakarsın ekran açık, canlı derse girilmemiş.
-Sen daha neden girmedin derse?
-Yaa anne girdim ama error veriyor. İnanmazsan bak sen de.
-Aç bakayım göreyim şu error’u.
"Canlı derse katıl" der butona. Aaa bir de ne göreyim, karşımda Herr Tapki ders anlatmıyor mu?
-Ne error’u çocuğum?
-Ya anne gerçekten error vermişti. Bak şurada error yazıyordu.
-Aferin oğlum afferin böyle devam et sen.
Bir hışım odadan çıktığınla kalırsın, birazdan sınıf öğretmeninin mesajları başlar. “Günaydın, Ali Ekrem bugün derse geç girmiş, Almanca öğretmeni söyledi bir sıkıntı mı var acaba?” Yok çocuğum yok. Hiçbir sıkıntı yok, küp gibi uyuyordu siz dersteyken demek istersin ama diyemezsin.
10 dakikalık ders arasında bir dilim tereyağlı ekmek yedirirsin. Yine ders başlar veya sen öyle sanırsın. Sınıf öğretmeninin mesajı “Sosyal bilgiler öğretmeni yazdı. Kamerası kapalıymış, öğretmeni bir soru sormuş ona da cevap vermemiş” Zınk, kafanın tepesi atar. Hemen odasına gidersin. Ve bingo. Seninki oyun oynuyordur, kamera da gerçekten kapalıdır.
Artık ara ara kontrol etmeye başlarsın. Kah ayakta görürsün, kah sandalyede yan yatmış, kah elinde silgi ve kalemden yapılma bir thor çekici tamiratta, kah stres çarkı döndürülür, kah pelüş oyuncak maymun omza oturtulmuş ders izlenir.
Sonra düşünürsün. Hangisi doğru? 8 saat boyunca bilgisayar karşısında oturamıyor diye 10 yaşındaki çocuğuna kızmak mı? Otursun dersi dinlesin başka işi ne diye söylenmek mi? İlgisinin apaçık derste olmadığını görüp gereksiz yere hırpalamak mı? Sürekli gelen sınıf öğretmeni mesajlarına herkesin çocuğu dersi dinliyor bir benimki dinlemiyor diye dertlenmek mi? Bu çocuk bu sene bir şey öğrenemeyecek, yok bu iş böyle olmayacak diye sinirlenmek mi? Bütün bunların üstüne bir de okul ücreti ödemeye gerek yok deyip çocuğu okula göndermemek mi?
Evet ben bir anne olarak işin içinden çıkmakta gerçekten zorlanıyorum. Ama şunu görüyorum ki oğlum da zorlanıyor. Ve bu hiç kimsenin suçu değil. Bugüne kadar okuluna keyifle giden, derslerini dikkatle dinleyen oğlum online eğitim söz konusu olduğunda aynı yerde değil. Sevdiği tek şey matematik dersi ve matematik öğretmeni. Diyorum ki o zaman ilgisini çeken şeyde pür dikkat orada, o zaman sorun ne? Sonra da her şey değişiyor, zaman değişiyor diyorum. Elon Musk neurolinkin tanıtımını yapıyor. Uzay, yapay zeka, çiplerden bahsediliyor. Ve biz hala benim öğrenciliğimdeki öğretme sistemini çocuklara sunuyoruz. Belki de bunu değiştirmeliyiz. Ne dersiniz?
