Pet mezarlığı düzenlenmiş

Geçen günlerde biricik yavrumuz kedimizi 15 yaşında kaybettik. Her gün ağlamaklı uyanıyoruz, arkasından ağlıyoruz. Kedimizin bedenini de pet mezarlığına ayrılmış mezarlığa gömdürdük. Ancak şimdilerde bu mezarlığın bulunması bazılarını rahatsız ediyormuş ve kaldırılmasını istiyorlarmış. Böyle bir yerin insanları nasıl rahatsız ettiğini anlamak mümkün değil, oraya kaldırılanların da önceleri birer can olduğunu, bizlerin de sevdiğimizin orada yattığını bilmek hakkımız değil mi? P.Y.

Bu kadar duygusal kimselerin varlığı ümitlerimi canlandırıyor. Toplumun tamamının, “Bir hayvandır nihayet” kavramını terk etmesini isterim. Bir hayvandır nihayet değil, neticede bir candır. Yaşamımız boyunca da can dostumuzdur. Hayvanları sevenler ve besleyenler bilir, onlar bizim gözümüze “Seni seviyorum” hissi ile bakar. Biz de bilmeliyiz ki hayvanlar yoksa insanlar da yoktur. Tabiatta önce bitkiler, sonra hayvanlar ve sonra insanlar olmadı mı? Dolayısıyla bizler hayvanlarla birlikte yaşamaya mecburuz ve onların kıymetini bilmek zorundayız. Peki öldüklerinde onlara çöp gibi mi bakacağız? Hayır bir canın daha yitirildiğini kabul edip ölüsüne bile değer vereceğiz. İşte bunu böyle kabul edenler pet mezarlığı düzenlemiş. Ne kadar medenice, takdire değer bir davranış. Doğrusu böyle bir özel mezarlığın varlığını bilmiyordum, duyunca duygulandım.

* * * * *

Peki böyle medenice bir düzenlemenin neyine itiraz olunur, anlamış değilim. Ev hayvanlarının özellikle kedi ve köpek olarak değerlendirdiğimiz bu hayvanların ömrünün kısa olduğunu biliyoruz, bunlar ortalama 15 sene civarında yaşayabiliyor, ölümlerinde böyle medeni bir yapıya kaldırılması takdir edilecekken, buna karşı çıkanlar çöpe atılmasını mı istiyor? Anlamak mümkün değil. Üzücü olan şu, ben senelerce hayvanlara yapılan işkencenin caydırıcı cezalara muhatap olması gerektiğini savunurken şimdi ölümlerinin bile problem yapıldığını görmekle daha çok üzülüyorum. Dileğim bu tür hayvan mezar yerlerinin uygun alanlarda yaygınlaştırılmasıdır. Lütfen artık şunu benimseyip çocuklarımıza da anlatalım, onların da bizim kadar yaşamaya hakkı var.