Şükran duyuyorum

‘İtfaiyeciler iki saat uğraştı ve yavru kediyi kurtardı’, ‘yavru kediye suni teneffüs yaptırıp hayata döndürdü’, ‘dokuz metrelik kuyuya inip yavru köpeği kurtardı’, ‘trafikte aracını durdurup yol kenarındaki yavru kediyi aracına aldı ve sahiplendi’.

***

Böyle haberleri görüyorum ve bu iyilikleri yapanların hepsine şükran duyuyorum. İyi ki aramızda böyle insanlar var. Özellikle de bu konuda emeğini esirgemeyen itfaiyeci kardeşlerime, binlerce şükran. Bir kedi yavrusunun kurtarılmasında bana da yardımcı olmuşlardı.

‘Bir hayvan için uğraşmaya değmez’ demiyorlar. Bir canı kurtarmak için gayretlerini esirgemiyorlar. Neticede ‘bir hayvandır’ deyip geçmiyorlar, ‘bir candır’ diyorlar. Fakat, bir tarafta da doğada yaşayan ve benim kadar, senin kadar yaşamaya hakkı olan hayvanları son sistem silahlarla metrelerce uzaktan vurarak öldürüp, cesedi ile fotoğraf çektiren vicdansızlar da var.

Onlar için bunun adı, ‘spor’. Hayır, ‘canlı öldürmek’ diye bir spor yoktur, olamaz. Benim için daha korkutucu olan ise üç beş kuruş para için bu canları öldürme izninin verilmesi. Bunun adı ‘avlanma’ iznidir ki hiç kimsenin hiçbir canı almak için izin verme yetkisi olamaz. Bu gibi izinleri reddediyorum ve diyorum ki ‘artık bu çağda canlı öldürmenin bedeli veya müeyyidesi de üç beş kuruş para olmamalı’.

***

‘Sürücü bile bile köpeğin üzerinden geçti, hayvanı öldürdü. Mala zarar vermekten yargılanacak.’ Ey insanlar, o köpek mal değil, senin benim gibi canlı. O sürücü keyfine bir canı yok etti. Bunun müeyyidesi, benim evimdeki vazoyu kırması ile eşit olamaz. Bu kabul edilebilir bir şey değildir, artık bunun şuuruna varalım. Hayvanlara karşı işlenen suçların cezasını caydırıcı hale sokalım. Zira buna göz yumanlar da bu suçu işleyenlere iştirak ediyordur, unutmayalım.