İlk sosyal çevresi olan ailesi tarafından yargılanan çocuklar zaman içerisinde bu durumdan kaynaklı içe dönük davranışlar sergilemeye başlar. Artık duygularını içine atmaya başlayarak kendisine bir iç dünya kurar bu çocuklar… Çünkü ebeveynleri tarafından yargılanmıştır ve hatası yüzüne vurulmuştur. Dolayısıyla da “Sen yetersizsin.” mesajını almıştır. Yine bu durumdan kaynaklı olarak artık kendisini ifade etmekten çekinen bir birey olmaya başlar. Bu çocuklar okul süreçlerinde de hep çekingen, sessiz ve kaygılı olurlar. Arkadaşlarının kurduğu oyunlara katılmaktan çekinirler ve genelde tek başlarına oyun oynamayı tercih ederler. Sınıf içerisinde parmak kaldırmaktan endişe duyarlar. Öğretmenlerinin sorduğu soruya cevap verdiklerinde veya kendi fikirlerini söylemek istediklerinde arkadaşları tarafından yargılanacaklarını, alay edileceklerini düşünerek kaygılanırlar. Tıpkı her yanlışında ebeveynleri tarafından yargılandıkları gibi… Bu yüzden de sınıfta aktif değillerdir.

EBEVEYNLER OLARAK NASIL DAVRANMALIYIZ?

Çocuklarımızı öncelikle yargılayan anne ve baba tutumundan kaçınmalıyız. Onların hata değil yanlış yapabileceklerini yüzüne vurmadan söyleyebilir ve doğrusunu gösterebilirsiniz. Çocuklar düşe kalka yürümeyi öğreniyor. Dolayısıyla her şeyi çocuğun bir anda yapmasını ve öğrenmesini bekleyemeyiz. Zamanla deneyimleyerek ve keşfederek yargılamadan, müdahale etmeden öğrenmesine fırsat tanımalıyız.