21. yüzyıl toplumu olarak deneyimleyerek öğrendiğimiz üzere, teknolojik gelişim ve değişimler yeniliklerle birlikte toplumsal dönüşümleri de beraberinde getiriyor. Toplumun temel özelliklerinin değişmesi sosyal ilişkilerimizi ve kendimizi ifade ediş biçimimizi de etkiliyor. Özellikle 2000’li yıllarla birlikte hayatımıza giren ve en genel haliyle “sosyal medya” diye adlandırdığımız okyanusta birçok farklı mecra ve alışkanlık ile karşılaştık.

Hayat yoğunlaştıkça konsantrasyon süremiz kısaldı. Bu toplumsal dönüşüm, hikâyelerimizi görseller ile anlattığımız bir gündelik yaşam rutinini de beraberinde getirdi. Bu görsel mecraların odağında mükemmeli görme beklentisi ve mükemmele ulaşma niyeti vardı. Böylelikle kendini anlatma çabası da görünür oldu. Meselenin çocukları ilgilendiren boyutunda ise öncelikle toplumsal bir rol olarak annelik devreye giriyor. Annelik, özellikle bizim gibi aile kavramının kutsal görüldüğü toplumlarda omuzlarına en çok beklenti yüklenen kimliklerden biridir.

Anne ve çocuk arasındaki ilişki ise, iki insan arasında olabilecek en doğal ve en yakın ilişkidir. Toplum annelerden rollerini en “iyi” ve en “doğru” şekilde sergilemelerini bekleyebilir. Anneler de kimi zaman sosyal medyada yaptıkları paylaşımlar ile bunu göstermek isteyebilirler. Bunun sonucunda, sosyal medyada yapılan paylaşımlarda anneliğini sergilemek ve çocukların mahremiyetini korumak arasında hassas bir çizgi belirir. Bu çizgiyi görebilmek “iyi anne” olma beklentisinin yarattığı kaygının çocuklara farklı şekillerde yansımasını önlemek adına önemlidir.