Çocuklar söz konusu olduğunda beslenmeye verdiğimiz önem sizce de biraz daha artmıyor mu? “Sabah yumurtasını yesin, akşam ekmeğini gerekirse bıraksın ama köftesini mutlaka yesin”, “Bizden muhakkak daha iyi beslensinler! Ben ara öğünde asitli içecek içebilirim ama kızım/oğlum ayran içsin çünkü çocuklar ayran içer”, “Meyvesini de mutlaka yesin…” Konu özellikle çocuksa beslenmeye dair daha ne çok şey sıralayabiliriz öyle değil mi? Oysaki çocuklar biz yetişkinlerin yaptığını yapmaya ne kadar da meyilli; yediklerini yemeye, içtiklerini içmeye, mimiklerini taklit etmeye, otururken bacağını nereye koyacağına ve daha ne çok günlük işe… Biz yetişkinler ne zaman ki ara öğünlerimizde düzenli meyve tüketeceğiz, asitli veya şekerli içecekler yerine ayran, süt içeceğiz; işte o zaman çocuklarımızın beslenmesi bizi daha da tatmin edecek. Dondurma yemesinler mi? Tabii ki yesinler. Hiç mi çikolata yemesinler? Tabii ki yesinler.

Ara öğünlerde de yine mühim olan, çocuğa yeterli ve dengeli beslenme alışkanlığı kazandırabilmektir. Bunun yolu evdeki beslenme düzeninden, evde öğün aralarında “çoğunlukla” ne tüketildiğinden geçer. Örneğin hafta yedi gün ve dördünü düzenlemekle başlayabilirsiniz. Önce biz yetişkinler beslenmemizi düzenleyeceğiz. Meyve saatlerini keyifli hale getireceğiz. İşe meyve tabaklarını gülen suratlarla oluşturmakla başlayabilirsiniz (Kiraz gözler, karpuz ağızlar gibi).