Deniz Sarıhanlıoğlu

Sevgili dünlük, bakınız okullar tatil oldu bile. Şimdi iki hafta boyunca çoluk çocuk hepimiz plan program peşindeyiz. Üstelik, biz İzmirlilerin termometresi doğuştan sıcağa ayarlı, yani bizi biraz zor günler bekliyor.

Sevgili Dünlük; adı güneşli ama buz gibi küçük bir kış Cuma’sına iliştim. Yaşadığım şehire k(alıcı) gözle baktım. Ne yalan söyleyeyim, hâlâ beğeniyorum, ilk günkü gibi. Gezip gördükçe, bilmediğim yanlarını öğrendikçe daha da tutuluyorum ona. Hep söylüyorum; bir şeyi sevmenin sorumlulukları var.

Sevgili dünlük, hayatlarımızda ne eksik? Sohbet ederken çok mutsuz olduğunu saatlerce anlatan insanların, sosyal medyada çok mutlu hallerini görmek, kafamı karıştırıyor benim. Kötü yazılmış film karakterlerinin hayatı gibi, kimsenin yüzde 100 mutlu ya da mutsuz olmasını beklemiyoruz oysa. Ruhlarımız, bir süreliğine dolanmak üzere gönderiliyor dünyaya. Buradaki zamanı kendimiz için iyi geçirmek ya da çevremiz dahil herkese cehennem etmek bizim elimizde. Geçtiğimiz günlerde bir video çıktı önüme.

Sevgili dünlük; çam ağaçları, tarçınlı salepler, vanilyalı kurabiyeler, mağazaların renk renk ışıkları ve durmadan gelen indirim mesajları bize bir şey anlatıyor gibi! Eski yılla son haftamızı yaşayıp, yenisine sarılmak için kapıda bekliyoruz. Peki ne istiyoruz yeni yıldan?

Sevgili dünlük, eskiden yeni yıl zamanlarında herkesin dilinde aynı sözler vardı; “Bit artık eski yıl, gel artık yeni yıl” denirdi. Şimdi bakıyorum da, kimse gelecek yeni yıla umut bağlamıyor gibi. Ben her defasında hakkımı umuttan yana kullanmaya kararlıyım.

Sevgili dünlük, dün sabah camdan dışarı baktığımda, küçük pembe bir bulut gördüm. Her yeni gün bir yeni yolsa, o yolda yürürken işaretlere inanırım ben.

Sevgili dünlük, sizi bilmem ama ben lise yıllarımda uzun uzun anlatılan tarih, sosyoloji, felsefe derslerini oldukça sıkıcı bulurdum.

Sevgili dünlük, bu hafta şehirde birbirinden güzel etkinlikler var. Renklerin çeşitliliği, müzik, sanat, çevre duyarlılığı, gastronomi! Tüm bunlar şehrimize öyle çok yakışıyor ki, ben hayata ve geleceğe dair bolca umutlanıyorum.

Sevgili dünlük, ‘sevmeme’ bahanelerini bir nefeste sıralayıveririz. Peki ya çok sevdiklerimiz? Bir sebepten ötürü sevdiklerimizi uzun uzun övsek kime zarar? Alıp göklere çıkardıklarımızın keyfini sürsek hep birlikte keşke!

Sevgili Dünlük; bir yola çıkınca insan, istiyor ki çok gezsin, çok görsün. Bir güne çok şey sığdırsın, eli kolu dolu dönsün evine. Yesin, içsin, eğlensin, öğrensin, gülsün, söylesin, dinlesin, zihnini dinlendirsin istiyor! Her biri gerçekleşse ne büyük mutluluk yola çıkana.