Giriş
Maçın adı UEFA Konferans Ligi’ydi, ama değiştirdim. Maçın ismini KENETLENEN TÜRKİYE yaptım. Asrın felaketi ile yıkılan ülkemin güzel insanları dünyaya öyle bir maç sundu ki “Bu Türklerin birliğini kimse bozamaz”, “En kötü günlerinde dayanışmanın en güzel örneğini sundular” dedirttiler. Fenerlisi, Beşiktaşlısı, Galatasaraylısı koşa koşa geldiler maça.
El ele, gönül gönüle olup tek bir bayrak altında birleştiler. Sadece maça baktılar. Akıllarında 11 ilimizi vuran ve hayatını kaybeden onbinlerce depremzedenin fotoğrafları vardı. Acısını bağrına basıp gelen 11 kulübün başkanı da maçtaydı. Sorarsanız izledik diyeceklerdi, ama yüreklerinde tarifi imkansız bir acıyı yaşatıyorlardı. Zaman zaman gözyaşlarını tutamayarak bakakaldılar sahaya. Tribünde yükselen minik bir depremzedenin kurtarılma görüntüsü koreografi ile getirildiğinde ok yaydan çıktı gözyaşları sel oldu.
Abdullah Avcı’nın minik bir teselli dediği maçın başlama vuruşu yapıldığında “Türkiye burada omuz omuza” tezahüratı herşeyi anlatıyordu. Taktiği, futbolcunun becerisini ve de futbol adına başka şeyler yazmaya çalışıyorum ama olmuyor. Sadece maça bakıyorum, gördüğüm tek şey var her saniye artan depremzedelerin vefatı, bir yığın enkaz ve anlamlı bir Trabzonspor galibiyeti. Bir tek şeyle övünüyorum sen ne büyüksün TÜRKİYE. Eşin, benzerin yok yüreğine taş bastın DİMDİK AYAKTASIN.
