Kafalar derbide olunca

Maçın ilk yarısında karar veremedim; ‘kafalar Kopenhag’da giden Şampiyonlar Ligi’nde mi kaldı yoksa Pazar günkü debide mi?’ diye. Oynanan oyun da; bir önceki maçın moral bozukluğu muydu, yoksa bir sonraki maçların temkinli oyunu muydu? Oysa Fenerbahçe ile oynanacak olan iki önemli maç öncesi Karagümrük maçı ‘son prova’ydı. Pazar günkü rakibinin Kayseri deplasmanında oynadığı maçına kıyasla Karagümrük önünde biraz sönük bir ilk yarı izledik. Benim hatırladığım net bir gol pozisyonu yoktu.

Demirbay’ın kaleciden dönen topunu tamamlayan Aktürkoğlu’nun müthiş takipçiliği vardı o kadar. İkinci yarı başında Barış Alper’in, sonrasında Torreira’ya yapılan hareketler en azından birer VAR incelemesini hak ediyordu. Verilmeyen penaltı pozisyonlarındaki eşitlik orta alanda yoktu. Barış Alper vurması gereken yerde vurmuyor, pas vermesi gereken yerde ise vuruyor. 2. sarıdan kırmızı görmemesi ise onun adına büyük şans oldu. Karagümrük baktı ki Galatasaray orta sahasında pek bir direnç yok, yüklendikçe yüklendi. Net pozisyonda Günay kalede devleşti. Serdar Dursun içeri girecek topa ofsaytta vurunca 3 puan Galatasaray’ın oldu.

Bu futbol, Fenerbahçe maçı öncesi pek umut vermedi bence. Benim gibi dönem dönem Karagümrük’ün yerine Fenerbahçe’yi bu maçta düşünenler olmuştur mutlaka. Livakovic’in o şutu sektirmediğini düşünün. Kanatlarda da Osayi ve Ferdi’yi. Neresinden bakarsan bak sıkıntı olacaktır. O maçta Galatasaray’ın işi zor. Dün akşam kenar yönetim ve takımın kafası derbideydi. Kafalar derbide olunca bu maçtan galip ayrılmak büyük şans oldu.