Tamam mı devam mı

Maça çıkarken liderle puan farkı 5. Puan kaybı durumunda en azından psikolojik olarak sevimsiz bir sürecin olacağı aşikar. Eksikler can sıkıcı, yerlerine oynayanlar da verimsiz. Tribünlerde ise; bu kadar olumsuzluğu anında unutturan, şampiyonluğa inanmış coşkulu bir taraftar...

Maç iki takım için de tempolu başladı. Sanchez’in yokluğunu hiç aratmayan Nelsson’un golü taraftarın coşkusunu artırdı. İkinci golü beklerken Kayseri’nin penaltısı geldi ama Bahoken, Muslera’ya nişanladı. Galatasay’ın temposu arttıkça daha iyi oynuyor. Bireysel performanslara bakınca taraftarın sorduğu bazı sorular geldi aklıma; mesala Tete’nin performansını izledikçe; ‘Yunus Akgün bu takıma dönmesin mi?

Ndombele yerine Kerem Demirbay ilk onbirde olmaz mı? Hatta Ndombele hiç oynamasa olmaz mı? Ya da; Zaha böyle oynayamaya devam edecekse; Kazımcan sol bekte, Barış ise Zaha’nın oraya alınamaz mı?’ gibi sorular mesela. Galatasaray’ın gördüğü tüm tehlikelerin nedeni kendi oyuncuları. Ya top kaybediyorlar ya top ellerine çarpıyor ya da topu rakibe veriyorlar. Nitekim Kayseri’nin attığı golün asisti Torreira’dan geldi.

1-1’den sonra Galatasaray’ın oyununa bakınca golün nasıl geleceği bir başka kazık soru olarak akıllara geliyor. Bu sorunun tek yanıtı vardı; duran toplar. Nitekim kazanılan penaltı böyle bir top sonucu geldi. Topun başına geçen sahanın en iyisi Mertens kaçırmadı ve üç puan geldi. Trabzon maçı öncesi şampiyonluk yolunda neredeyse tamam mı devam mı maçında Galatasaray ‘devam’ dedi. Dedi ama çok zorlandı. Bu futbolla daha ne kadar devam der bilinmez. Kayserispor’u mücadelesi için, hakem Atilla Karaoğlan’ı hatasız yönetimi için kutluyorum.