Giriş
TAM başlığı ‘Akhisar Kalesi’ koymuştum, yazım bitmişti ki, 90+4’te Mitroglou çıktı sahneye ve Galatasaray’ı uçurumun kenarından çekip alıverdi. Benim koca yazı da çöpe gitti.
Böyledir futbol işte, 90 dakika direnirsiniz, tek bir hata şut ve gol. Her şeye rağmen en başında Akhisarspor’un emeğini teslim edelim.
Belki de savunma anlamında sezonun en iyi futbolunu oynadılar. Ama işte karşında Galatasaray olunca direnmek yetmiyor, sonunu getirmek gerekiyor.
★★★
Girdiği bu kadar pozisyonu gole çeviremeyen Sarı-Kırmızılılar bitirici vuruşu yapmakta epey zorlandılar. Ne Onyekuru, ne Feghouli, ne de Luyindama topu çizgiden içeriye geçiremediler. Doğrusu bir hücum planı da yoktu Galatasaray’ın.
Bir hava topu, bir yerden, hangisi olursa artık modunda beklenen gol bir türlü gelmedi. Gol gelmedikçe stres arttı, baskı tavan yaptı.
Ligin son sırasında, düşmenin en büyük adayı bir takım karşısında oyuncular da bu kadar zorlanacaklarını tahmin etmediler herhalde.
Kilidi açamayınca da giderek şuursuzca hücumlara döndü oyun.
★★★
Mitroglou şunu bir kez daha gösterdi ki, tecrübe başka bir şey.
Maçın son saniyesine kadar oyunun içinde kalmak ve konsantrasyonu bozmamak. Kolay değildir bu psikolojiyi son ana kadar muhafaza etmek.
Öyle bir gol attı ki, neredeyse Feghouli’nin geçen hafta attığı 3 gole bedel. Belki de Galatasaray’ın şampiyonluğa tutunduğu bir gol.
Altın gol, hele bir de lider 3-0 kazanmışken, pırlanta hatta. Şimdi Diagne düşünsün.
