Giriş
İspanya’da ülkenin Futbol Federasyonu Başkanı Luis Rubiales, şampiyon olan kadınlar milli futbol takımı oyuncusunu dudağından öpünce kıyamet koptu. Bir aydır dünyada yankısı sürüyor. Öpülen oyuncu Jenni Hermoso, rızası olmadığını söyleyince kadın hakları örgütleri ayaklandı. İspanya’da eylemler yapıldı. Kovulması için sokaklara döküldüler. Rubiales’in zaten cinsiyetçi bir adam olduğu, kadınlara kötü davrandığına dair birçok hikaye anlatıldı. Rubiales’in annesi de açlık grevine başladı tepki olarak. Oğlunun ‘cadı avı’ kurbanı olduğunu, ona haksızlık edildiğini söyleyen annesi hastanelik oldu. Kadın milli voleybol takımımız Avrupa Şampiyonu olunca bizde de cinsiyetçi bir tartışma koptu. Takımdaki bazı oyuncuların cinsel tercihleri ve tarihe saygısızlıkla suçlanan ifadeler, ülkeyi neredeyse ikiye böldü.
POLİTİKLEŞMEK ZORUNDA MI?
Oysa bu başarının hepimizi kucaklaması, birleştirmesi gerekmez miydi? İspanya’da da Türkiye’de de cinsiyetçi olaylar, kadınların başarısından daha çok konuşuldu. Kadın futbolu veya voleybolu, neden erkeklere karşı politik bir argümana dönüşmek zorunda? KADINLARIN BAŞARDIĞI HER ŞEY neden bu anlamda kullanılıyor, özellikle birtakım örgütler aracılığıyla? Bu tartışmalar kimlerin işine yarıyor? Ağız tadıyla kutlamak varken onun yerine ‘toksik maskülinite’nin konuşulması normal mi? Rubiales’e disiplin cezası verilip bu konu bıçak gibi kesilebilirdi. Bir daha herhangi bir erkek güç sarhoşluğuyla bir kadını öpemeyeceğini öğrenirdi. Rubiales, Hermoso’yu kendi kızını öptüğü gibi öptüğünü söyledi bu arada.
KÜLTÜREL DİNAMİKLER
Yani ortada kültürel bir dinamik de var. Bazı ülkelerde dudaktan öpülmek, en azından yakın zaman öncesine kadar kadınlar tarafından taciz olarak algılanmıyordu. Ödül törenlerinde de yıldızlar birbirlerini öpüp dururdu. Şu anki dünyada kadınlar olarak biz bundan razı değilsek sınırı aşan erkekler de bedelini ödesin, elbette. Şampiyon takımlardaki bazı kadınların erkekleşmek istemesi, erkekleşmesi de bambaşka bir tezat. Fark ediyorsanız, ulusal veya uluslararası federasyonlarda kadın başkanların adını hiç duyamıyoruz. Türkiye’de 2022 kayıtlarına göre 61 spor federasyonu başkanlığının sadece 3’ünü kadınlar yönetiyor. Onlar da briç, satranç ve yelkenin başında. Yani yazının konusu olan takımların, erkeklerin yönetiminde şampiyon oldukları gerçeği de buz gibi duruyor. Başarının keyfini birlikte sürmeyi öğrendiğimiz günlere...
Milyarder otel zinciri varisi Paris Hilton’un “Umutsuz olmayı bırak” baskılı tişörtü, gelir adaletsizliğinin simgesi sayılan bir kare olarak kullanılıyor.
TOKSİK POZİTİFLİK TARTIŞMASI
Harvard Üniversitesi’nden mezun ekonomist Laurence J. Kotlikoff, gençlere finansal tavsiyeler verdi. “Evinizi nakitle almaya çalışın”, “Üniversitedeyken borçlanmayın”, “Kendi işinizi kurun”, “Emeklilik için acele etmeyin, 70’i bekleyin” gibi akla zarar önerilerde bulunuyor. İnsanlara “Fakir olmayın” demek ne zamandır normalleşti de biz k açırdık orayı? Toksik pozitiflik, tam olarak bu yaklaşımlar. Eşitsizliğin arttığı dünyada insanları avutma yolu olarak yükselen modern ‘kişisel gelişim’ tarikatlarının eseri, tuzu kurudan nasihat dinlemek oluyor işte.
YOKSUL TAKLİDİ YAPARKEN GERÇEKTEN SEFİL OLDULAR
Çölde yapılan Burning Man festivali rezalete döndü. Yağmur yüzünden çöl, çamura döndü. İnsanlar mahsur kaldı. Bu festivale katılanlar genelde ‘çöl bedevisi’ ve ‘yerli halk’ gibi giyinip kamp yapıyor. Ama bu çamur kabusu sonrası gerçek bir mahrumiyet yaşadılar. Yemekleri, suları bitti, tuvaletsiz kaldılar. Karavanları çamura saplandığı için çölü terk edemediler. Yoksul taklidi yapayım derken gerçekten sefalete düştüler. Gülmemem gerek, gülmemem gerek...
